Η Τεχνη Στα Επιπλα

Το σχέδιο διακόσμησης  μου είχε κάτσει από μικρό παιδί. Αυ­τό το ανθεκτικό σε κάθε προσπάθεια ανάλυσης βιβλιαράκι, το ερμητικά κλεισμένο δωμάτιο, δεν μπορούσε παρά να κρύβει ένα υπέροχο επιπλο. Δε θυμάμαι πια πότε ορκίστηκα να λύσω το μυ­στήριο. Πιστεύω ότι όλη τη ζωή μου ασχολούμαι μ’ αυτό. Νομί­ζω ότι γεννήθηκα γι’ αυτό. Όταν ο σχεδιαστής σου ανακοίνωσε με έξαψη στον επιπλοποιό την τυχαία ανακάλυψη του χαρτιού από την εποχή της πρώτης κατοικίας, δεν άργησα να το μάθω. Δεν υποψιαζόταν βέβαια -δεν μπορούσε να υποψιαστεί- τι είδους αλυσιδωτή αντίδραση εί­χε ενεργοποιήσει μ’ αυτή του την τάση να μοιράζεται τα πάντα. Και δεν μπορείς να φανταστείς την άφατη ευτυχία μου όταν συ­νειδητοποίησα ότι το διπλό κρεβάτι , το τελευταίο κομμάτι του παζλ, αναδυόταν μέσα από την διάσταση του χώρου. Δεν ήταν απλώς ευτυχής συγκυρία. Ήταν θείο δώρο. Ήταν αυτό που περίμενα ό­λη μου τη ζωή. Αυτό που θα έδινε νόημα σε όλη μου τη ζωή, ήταν τα σαλονια προσφορες.
»Ο τεχνίτης κατάλαβε από την ταραχή μου πόσο σημαντικό ή­ταν για μένα. Δεν περίμενε όμως αυτή την εξέλιξη των πραγμά­των. Όταν τελικά έφτασε στ’ αφτιά του ο απόηχος του επιπλου του άνω ορόφου, κατάλαβε. Νομίζω ότι τότε ήταν που φοβήθηκε για την διακόσμησή του. Ίσως να φοβόταν και για τη αντοχή του σαλονιού.