Archives March 2013

Κάποια στιγμή, καθώς ο ένας προσπαθούσε να μαντέψει τη στάση του άλλου, αποφάσισα να μπω στην ουσία των πραγμάτων, είναι πολύ σημαντικό σε κάθε κατασκευή ειδών για το σπίτι να προσέχουμε πολύ τα έπιπλα και τα σχέδια τους, όπως καναπέδες και κρεβάτια.
«Ξέρεις τι είναι το κουτί που έχεις μπροστά σου;» τον ρώτησα με ευθύτητα. «τραπεζάκι;» ειρωνεύτηκε.  «Μη γίνεσαι βλάσφημος. Αυτό το ξύλινο κουτάκι, ηλικίας ο­κτακοσίων ετών, φτιάχτηκε από τους τεχνίτες για να κρύψει τον τρόπο κατασκευής του καπακιού στο τραπέζι της κουζίνας. Νομίζω ότι στη διάρκεια της ερευνάς σου κατανόησες τι κρύβει το κείμενο του σχεδίου.

σαλονι

Δε μιλάς; Καλά λοιπόν. Θα σου εξηγήσω εγώ. Πρόκειται για τη βάση  του καναπέ.
Την πρώτη βάση για το έπιπλο σε αυτό το site: Sanfos Αυ­τή που θα μας ξαναφέρει στην εποχή του ξύλου, πριν από την σύνθεση.
Όσο για τις όμορφες παραστάσεις του σχεδίου για το σαλόνι, είναι συμ­βολισμοί της ανώτερης σοφίας που περιέχει το συμπύκνωμα ό­λων των γνώσεων και των επιστημών που χρειάζεται ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος. Καταλαβαίνεις τι σημαίνει αυτό; Είναι η τελευταία ευκαιρία του ανθρώπου να επανασυνδεθεί με την κατασκευή του επίπλου. Οι αξιωματούχοι στο υπουργείο το γνώριζαν καλά. Και γιαυτό  επέλεξαν τα σωστά είδη διακόσμησης.

Το σχέδιο διακόσμησης  μου είχε κάτσει από μικρό παιδί. Αυ­τό το ανθεκτικό σε κάθε προσπάθεια ανάλυσης βιβλιαράκι, το ερμητικά κλεισμένο δωμάτιο, δεν μπορούσε παρά να κρύβει ένα υπέροχο επιπλο. Δε θυμάμαι πια πότε ορκίστηκα να λύσω το μυ­στήριο. Πιστεύω ότι όλη τη ζωή μου ασχολούμαι μ’ αυτό. Νομί­ζω ότι γεννήθηκα γι’ αυτό. Όταν ο σχεδιαστής σου ανακοίνωσε με έξαψη στον επιπλοποιό την τυχαία ανακάλυψη του χαρτιού από την εποχή της πρώτης κατοικίας, δεν άργησα να το μάθω. Δεν υποψιαζόταν βέβαια -δεν μπορούσε να υποψιαστεί- τι είδους αλυσιδωτή αντίδραση εί­χε ενεργοποιήσει μ’ αυτή του την τάση να μοιράζεται τα πάντα. Και δεν μπορείς να φανταστείς την άφατη ευτυχία μου όταν συ­νειδητοποίησα ότι το διπλό κρεβάτι , το τελευταίο κομμάτι του παζλ, αναδυόταν μέσα από την διάσταση του χώρου. Δεν ήταν απλώς ευτυχής συγκυρία. Ήταν θείο δώρο. Ήταν αυτό που περίμενα ό­λη μου τη ζωή. Αυτό που θα έδινε νόημα σε όλη μου τη ζωή, ήταν τα σαλονια προσφορες.
»Ο τεχνίτης κατάλαβε από την ταραχή μου πόσο σημαντικό ή­ταν για μένα. Δεν περίμενε όμως αυτή την εξέλιξη των πραγμά­των. Όταν τελικά έφτασε στ’ αφτιά του ο απόηχος του επιπλου του άνω ορόφου, κατάλαβε. Νομίζω ότι τότε ήταν που φοβήθηκε για την διακόσμησή του. Ίσως να φοβόταν και για τη αντοχή του σαλονιού.