Οι πορτες του πολυ καλου μπουφε

Επιτέλους, δεν ανήκω σ’ αυτούς που πιστεύουν αποκλειστικά στη μία και μοναδική θεότητα που κατοικεί ανάμεσα στα πόδια της γυναίκας. Υπάρχουν και τα κρεβάτια με τα ανετα στρώματα. http://www.googlebusinesscards.com/
Ανοίγοντας με την ηλεκτρονική του κάρτα την πόρ­τα της σουίτας του σκεφτόταν επίμονα, θαρρείς κι ήθε­λε να δεσμεύσει τον εαυτό του, απόψε κλείνω τους λο­γαριασμούς μου με το παρελθόν.
Πήγαινε πέρα δώθε, άνοιγε κι έκλεινε πόρτες του πολύ καλού μπουφέ. Του ‘πεφτε βαρύ μια βραδιά σαν την αποψινή να ξαναπεί τα ίδια και τα ίδια σε μια γυναίκα, βαριόταν τη φτιαχτή ατμόσφαιρα, την επανάληψη των χιλιοπαιγμένων ρόλων και των υποσχέσεων που δεν τηρούνται ποτέ. Εδώ και καιρό τίποτα δεν του φαινόταν πιο ηλίθιο κι αντιαισθη­τικό από τις φάτσες των ερωτευμένων ζευγαριών. Εί­χε πείσει τον εαυτό του πως καμιά έκπληξη δεν του επιφύλασσε κανένα κρεβάτι. Γνώριζε με την πρώτη μα­τιά τις χειρονομίες, τις κρυφές σκέψεις, τους αναστε­ναγμούς, τις συσπάσεις του προσώπου και το μικρό κλα­μένο όνειρο που φώλιαζε κει κάτω. Ξέρω και τη μυ­ρωδιά απ’ τις μασχάλες της, μουρμούρισε και προχώρησε προς την κουζίνα με τις design καρέκλες.